-
1 awans
Ⅰ m (G awansu) 1. (na wyższe stanowisko) promotion- otrzymał awans na dyrektora/majora he was promoted to director/major- możliwości awansu promotion prospects2. sgt (zdobycie ważniejszej pozycji) (social) advance- awans materialny improved material status- awans cywilizacyjny wsi technological progress a. advance in the countryside3. (w klasyfikacji) promotion- awans piłkarzy do pierwszej ligi the team’s promotion to Division One- wywalczyć awans do finału to fight one’s way through to the finalⅡ awanse plt przest. attentions- robić a. czynić komuś awanse to be extremely civil to sbⅢ awansem adv. [zapłacić, otrzymać] in advance- □ awans społeczny Socjol. social advance a. advancement* * ** * *mipl. -e l. -y1. (= kariera, promocja) promotion; advancement; awans społeczny social advancement; dać awans promote; zasłużyć na awans deserve a promotion, earn a promotion; uzyskać awans get a promotion, get promoted; przedstawić kogoś do awansu put sb in for promotion, recommend sb for promotion; starać się o awans strive for promotion.2. (= zaliczka, przedpłata) przest. advance payment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > awans
См. также в других словарях:
starać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, starać sięam się, starać sięa się, starać sięają się, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podejmować działania zmierzające do osiągnięcia, otrzymania, załatwienia czegoś; zabiegać o … Langenscheidt Polski wyjaśnień
awans — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż. I, D. u, Mc. awanssie; lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powierzenie komuś lub objęcie wyższego stanowiska, nadanie lub otrzymanie wyższej godności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szybki … Langenscheidt Polski wyjaśnień
awans — m IV, D. u, Ms. awanssie; lm M. e a. y 1. «przeniesienie, przejście na wyższe stanowisko; podniesienie do wyższej godności, przesunięcie do wyższego rzędu» Awans oficerski. Awans urzędnika. Czekać, zasłużyć na awans. Otrzymać, uzyskać awans.… … Słownik języka polskiego
ubiec — a. ubiegnąć dk Vc, ubiegnę, ubiegniesz, ubiegnij, ubiegł, ubiegłszy ubiegać ndk I, ubiecam, ubiecasz, ubiecają, ubiecaj, ubiecał 1. tylko dk «biegiem przebyć jakąś drogę; przebiec» Ubiegł trzysta kroków. 2. częściej dk «przybiec, przyjść, zrobić… … Słownik języka polskiego
skakać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, skaczę, skacze {{/stl 8}}– skoczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, skakaćczę, skakaćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się, odbijając się nogami i odrywając się na moment … Langenscheidt Polski wyjaśnień